این روش به دلیل ثابت شدن ورق کامپوزیت با پیچ بر روی زیرسازی فلزی، به نام “فیکس” شناخته می‌شود. برای این کار، از نقشه‌های از پیش طراحی‌شده (شاپ دراوینگ) استفاده می‌شود که تعداد، نحوه تقسیم‌بندی و اندازه پانل‌ها را مشخص می‌کند. زیرسازی‌ها بر اساس این نقشه‌ها تعیین می‌کنند که تعداد برش‌ها و مشخصات پنل به چه صورت باشد. توجه داشته باشید که در روش فیکس، امکان جابه‌جایی ورق‌های کامپوزیت وجود ندارد و نیاز به آب‌بندی است تا از زنگ‌زدگی نمای ساختمان جلوگیری شود. از جمله مزایای سیستم اجرای کامپوزیت به روش فیکس می‌توان به سرعت نصب بالا، قیمت مقرون‌به‌صرفه، امکان اجرای هر نوع طراحی و حجم‌پردازی، و امکان تعویض یا باز کردن هر پانل به‌صورت مجزا برای دسترسی به پشت نما اشاره کرد.

اجرای زیرسازی فلزی:

اگر اسکلت سازه فلزی باشد، از تیرها و ستون‌های موجود استفاده می‌شود. در صورتی که اسکلت بتنی باشد، از صفحه‌هایی که قبلاً در تیر بتنی تعبیه شده، دستک‌های اتصالی گرفته می‌شود.

پس از رول بولت و اتصال دستک‌ها، قوطی‌های فلزی (معمولاً ۴۰×۴۰) به صورت عمودی و افقی با توجه به نقشه زیرسازی فلزی، به یکدیگر جوش داده می‌شوند.

قوطی‌ها باید کاملاً شاقول و تراز باشند تا بقیه زیرسازی که به این قوطی‌ها متصل می‌شود نیز تراز و شاقول باقی بماند و در نهایت از پله‌ای دیده شدن ورق‌ها جلوگیری شود.